Różowy to stan umysłu

Nie miałam z nim nigdy zbyt wiele do czynienia. Nie lubiłam go do czasu kiedy zauważyłam, że niektóre jego odcienie do mnie pasują...wtedy zaczął pojawiać się sporadycznie, jako dodatek.


Kiedy dowiedziałam się, że jestem w ciąży i że to będzie dziewczynka opanował mnie swoisty zwrot ku różowemu i co najśmieszniejsze ku odcieniowi, którego lekceważyłam czyli tzw. majtkowego. Gdzieś podświadomie wybierałam różowe ubranka, kocyki podobały mi się tylko te z dodatkiem tego właśnie koloru a i wózek też znalazłam taki gdzie odrobina tego koloru jest. Kiedy w oczekiwaniu na moją córcię otworzyłam kiedyś szufladę z jej ubrankami ogarnął mnie śmiech z samej siebie. Poczułam jakbym świat oglądała przez różowe okulary ;-))
Ciekawa jestem sama czy to potrzeba odreagowania za stan kiedy mój syn był malutki i rynek serwował chłopięce ubranka w bardzo ponurych kolorach, czy to tak zawsze jest kiedy rodzi się dziewczynka ? A Wy moje drogie, jako mamy i babcie, jakie macie doświadczenia w tym temacie ?
Na koniec chciałam Wam wszystkim bardzo serdecznie podziękować za gratulacje i Waszą obecność w czasie kiedy czas oczekiwania na moją pociechę bardzo się wydłużał. Nie mam teraz zbyt wiele czasu na ciągłą obecność w blogowym świecie ale kiedy nadarza się taka okazja jestem w nim i podziwiam Wasze poczynania. Dziękuje jeszcze raz za wszystkie miłe słowa !
Pozdrawiam serdecznie i zmykam do mojego głodomora ! Ewa